Eerste week in het Royal Children's Hospital

Goedemorgen!

Nou, de eerste week hard werken zit erop! Het begon vorige week vrijdag met een mail van ons naar de professor in RCH. Binnen een minuut kwam de reply...oh nee...de auto-reply...shit! De professor is tot 1 oktober met vakantie! En wij zouden 24 september starten!! Gelukkig kregen we een paar uur later een mailtje van dr Phil (de professor/onze supervisor). We moesten ons op maandag om 8.15uur melden bij een arts, die zou weten van onze komst. Nou, zij bleek de enige te zijn!! Niemand anders wist dat we kwamen of wat we moesten doen. En wij hadden alleen 1 A-4tje gekregen met info over ons onderzoek. Maar gelukkig waren ze wel allemaal erg aardig. Dus hebben we de hele week een beetje artikelen gelezen, gekletst en geprobeerd om inlogcodes en een badge te regelen...wat niet is gelukt. In Australie is 1 dag eigenlijk 3 dagen en zijn 5 minuten lopen eigelijk 15 minuten. Gelukkig zijn de mensen daar erg relaxed. Dus als we voor de zoveelste keer belden om te vragen of ze de deur open konden doen, zeiden ze: no worries mate! Dat hebben Ro en ik dan ook gelijk maar tot ons motto benoemd.
Op woensdag leerde ik Mandie kennen, de arts die het vorige onderzoek heeft gedaan, wat ik nu verder zal vervolgen. Aardige vrouw die me nog meer artikelen en bestanden heeft gegeven om me in het onderwerp en onderzoek te verdiepen. Mijn onderzoek zal gaan over associaties tussen mutaties in het DNA en de ernst van de longziekte bij kinderen met cystic fibrosis (taaislijmziekte).
Ro had wat minder geluk, want de hele week was er niemand die iets van haar onderzoek afwist, dus zij hoopt morgen (als dr. Phil er weer is) eindelijk duidelijkheid te krijgen. Wel zal ze het laboratorium ingaan om onderzoek naar bacterien en antibiotica te doen.
Het hoogtepunt van onze werkdagen zijn de lunches!! Er is een assistente die echt hilarisch is! Zij wil Nederlands leren dus hebben we afgesproken dat we haar iedere dag 2 woorden leren, een handig woord en een grappig woord. Vervolgens worden al die woorden tijdens de lunch door alle collega's uitgesproken. En als je een Aussie het Nederlandse woord voor een chef (kok, spreek het even hardop uit en bedenk dat je in een Engelstalig land zit) laat uitspreken, komen er hilarische gesprekken op gang!! Maar goed, die secretaresse is echt superlief! Zo heeft ze een dag voor ons een lunch verzorgd met verse producten van de markt en heeft ze een heleboel recepten voor ons uitgeprint.
Afgelopen week reisden we steeds met ov, trein en bus en lopen. Dus tijdens de lunch zeiden we dat we graag wilden gaan fietsen (8km). Voor we het wisten bood een collega haar twee fietsen aan, want die gebruikten ze toch niet! Ongelooflijk! Maandag na het werk gaan we ze, met helm (dat is verplicht), ophalen.
Gelukkig is er naast het werk ook tijd voor wat plezier...De avonden na het werk hebben we met name boodschappen gedaan en in het centrum dingen geregeld. We schrokken ons wel kapot toen we de prijzen van het eten zagen:alles is 2-3 x zo duur! Een brood voor 5 dollar, een kilo gehakt voor 13 dollar...pffff.
Donderdag was het 25 graden, dus vertrokken wij om 16.15uur (moet ook weleens kunnen) naar de stad. Daar zijn we naar een rooftopbar geweest. Supergezellig en leuk uitzicht over de stad! Vrijdag na het werk zijn we in Chinatown uit eten geweest...erg lekker en redelijk goedkoop gegeten. Daarna hadden we met Paul (uit het vliegtuig) in een bar in Victoria St afgesproken, nr 271. Wij wisten waar de straat was, dus na ruim een half uur lopen (de straten zijn er lang) kwamen we in de buurt van nr. 271. Paul belde inmiddels om te vragen waar we bleven...Wat bleek uiteindelijk...er is nog een Victoria St!! Helemaal aan de andere kant! Wat een giller weer. Maar Paul is ons op komen halen met de taxi en we zijn naar Cookie (een bar) geweest. Het was daar superleuk. Op een gegeven moment, na al aardig wat wijn, shotjes en cocktails, zijn we naar het Casino geweest en zijn we onderweg nog op een privé-feestje binnengevallen. Uiteindelijk lagen we, ietswat aangeschoten, om vier uur in ons bedje.
Zaterdag was het dan zover...the grandfinal of national footy!! We gingen dit met Laura, de verloofde van een verre neef van Ro, en haar vriendinnen in Richmond (wijk van Melbourne) kijken. Met een aardige hangover kwamen we daar om 15.15u aan. Ik had echt een koffie nodig! Toen ik die bestelde, keek iedereen me wel heel erg raar aan...maar hij smaakte zeer goed! Maar de rest van de tijd heb ik toch maar witte wijn gedronken. Laura was daar met acht vriendinnen van highschool. Een hele leuke groep met spontane meiden die ons gelijk voor allerlei uitstapjes en weekendjes hebben uitgenodigd. We zijn daar uiteindelijk tot 23.00u gebleven. Tussendoor hebben we nog even een hamburger (zonder broodje, dat was op) gegeten...goed hangover-food! En om 01.00u lagen we, wederom ietswat aangeschoten, in ons bedje. Oh ja, ik heb ook nog meegekregen dat Melbourne van Sydney heeft verloren...
Vandaag uitgeslapen en daarna de stad in om te shoppen, want 1. met 23kg aan bagage voor werk, vrijetijd, zon, storm en kou redt je het niet en 2. ik ben een shopaholic! Gelukkig hebben we twee goedkope winkels gevonden waar we goed zijn geslaagd. De middag hebben we afgesloten met een wandeling over de beroemde Vic Market waar we relatief goedkoop groeten, fruit en vlees hebben ingeslagen.
Zo lekker eten en dan morgen eindelijk dr. Phil ontmoeten!