Robe & Stakes Day

Good day mates!

Weer twee weken verder...alweer 7 ½ week in Aussie! Vorige keer eindigde ik met wat tegenslagen in mijn onderzoek. Een week geleden weer aan het werk na een lang weekend weg en gelijk weer slecht nieuws via de email. De statisticus schreef in haar email dat de analyse maanden zou duren en dat ze het alleen kan vereenvoudigen door mijn onderzoeksvraag aan te passen! En we hebben pas a.s. vrijdag een meeting...dus heb ik de afgelopen week data verzameld in de hoop dat ik dat ook nodig ga hebben...het schiet niet echt op!!
Maar gelukkig heb ik ook leuke dingen meegemaakt...
Twee weken geleden op donderdag hebben we met familie van Ro in de stad gegeten. Een tante was voor drie weken in Melbourne en die avond was haar laatste avond. Heerlijke risotto in Degraves Street gegeten. En natuurlijk een wijntje erbij ;) We waren al vroeg klaar met eten. Dus nadat we van Ro d’r tante afscheid hadden genomen zijn we met z’n tweeen naar het Rialto gegaan. In Melbourne heb je een aantal hoge gebouwen. De Euraka tower (nu het hoogste gebouw) en het Rialto (nu het een na hoogste gebouw). Omdat we nog steeds wel echte Nederlanders zijn kozen we voor het Rialto omdat we daar geen toegang voor hoefden te betalen. We stapten een speciale lift in en vijf seconden later en wat dichte oren stapten we de lift uit en namen plaats aan een tafeltje bij het raam. Het uitzicht was geweldig! Konden de hele stad en de oceaan zien! En de timing was ook perfect aangezien het schemer werd, dus zowel in daglicht als in het donker Melbourne gezien. We hebben daar een heerlijk (half) glas wijn a $10 gedronken. Volgens mij kwam de ober ook uit Nederland gezien de mieserige hoeveelheid wijn in het glas! Krenteriger kan niet! Maar wel een hele lekkere wijn! ’s Avonds nog even onze tassen gepakt voor een lang weekend weg. En, zoals onze collega’s inmiddels gewend zijn, kwamen we vrijdagochtend weer met backpacks en al aan op het werk.
Na een matig productieve dag, door idiote computerprogramma’s, vertrokken we naar southbank waar we Joe en Laura zouden ontmoeten. Joe en Laura gaan 8 februari in Robe (South Australia, 7 uur rijden) trouwen en gingen dit weekend naar Robe om wat dingen voor de bruiloft te regelen. En wij mochten mee! Een vriendin/bruidsmeisje van Laura, Sofie, ging ook gezellig mee. Nou weten sommigen van jullie dat ik af en toe wagenziek word. Maar inmiddels was ik al door mijn hele voorraad Primatour heen. Dus overdag ben ik naar de apotheek van het ziekenhuis gegaan voor een nieuwe voorraad. Primatour hadden ze niet, maar de apotheker had iets soortgelijks gevonden. Perfect dus! Dat dacht ik althans...Half drie had ik een pil ingenomen en half vier stapten we de tram in. En ik viel gelijk met mijn hoofd op mijn backpack in slaap! De apotheker had wel een bijwerking genoemd, maar ik dacht het zal wel meevallen...Nou, ook tijdens de autorit lag ik meer te slapen dan dat ik gezellig meedeed met de conversatie! De rest vond het erg grappig! Iedere keer als we tijdens het weekend een rit gingen maken keken ze achterom en zagen een (half)slapende Leo! Maar in ieder geval hou ik me aan de voorschriften die op de borden langs de weg staan (zie foto van Powernap Area). Na zes uur rijden wilden we tanken, maar het benzinestation was dicht. Dus we namen de gok...en het werd spannend, want met nog 42 km te gaan brandde het lampje al. Dus, zittend op het puntje van de stoel, reden we Robe binnen en hebben we het gelukkig gehaald zonder te hoeven duwen. We verbleven in een vakantiehuis van de tante van Joe en Ro en ik sliepen in het gastenverblijf. Na een paar wijntjes gingen we lekker slapen...
De volgende morgen scheen de zon en hebben we een wandeling over het strand naar het centrum (één straat) gemaakt. En ’s middags want langs de winkels gelopen (ok, ik ben ook een winkel ingegaan en ja, ik heb natuurlijk ook wat gekocht ;). Na het shoppen moest er natuurlijk weer gedronken worden, dus namen we met vijf dames plaats op het terras en bestelden we een heerlijke fles bubbels. Halverwege de tweede fles kwam de serveerster met een pizza aanzetten, want de kok maakte zich zorgen omdat we alleen maar dronken en niets aten! Haha! Na de tweede fles en de heerlijke pizza zijn we naar huis gegaan en hebben we ons omgekleed voor het diner. En je raadt het nooit...we gingen pizza eten in dezelfde tent! Dus natuurlijk nog meer bubbels gedronken!
Na al dat zuipen en eten gingen we zondagochtend (en ook maandagochtend) over het strand hardlopen. Het is zo mooi daar! De zee is prachtig! Zondag was het bijna 30 graden dus hebben we op het strand gelegen en hebben we ook in de zee gezwommen. Het water was nog wel erg koud!! Zondagmiddag gingen de vriendinnen van Laura, Laura haar ouders en Joe’s ouders weer naar huis. We hebben de middag doorgebracht met een spelletje uno en een koffie en een mooie wandeling door Robe. ’s Avonds hebben we Fish&chips gegeten en een filmpje gekeken.
Maandag was het niet echt mooi weer (bewolkt en soms regen), dus besloten we naar Joe’s ouders in Horsham te rijden. Onderweg in Penola een heerlijke lunch genuttigd met een heerlijk glas wijn. Vervolgens vijf verschillende wineries in Coonawarra (een heel bekend wijngebied) bezocht. Gemiddeld zo’n drie soorten wijn per winery geproeft...dus dat komt neer op 15 soorten. Na de eerste winery kwamen we bij een winery waarbij de mevrouw die de wijn schonk, ons wees op de uitspuugbak...want we moesten toch echt niet alle wijn opdrinken! Nou, natuurlijk deden we dat wel! Dus na het drinken van 15 soorten wijn en het kopen van zes flessen wijn (a $20 per fles...geld speelt geen rolex), sprongen we wellicht iets licht in ons hoofd de auto weer in. Oh ja, wellicht belangrijk om te melden aan de ouders...degene die reed (Joe) had aanzienlijk minder gedronken! Rond etenstijd kwamen we in Horsham aan waar we heerlijk hebben gegeten en gekletst. De volgende ochtend was het 6 november...twee jaar na het overlijden van mijn vader. Ik mis hem nog altijd heel erg en vind het erg jammer dat hij er niet meer is om mijn Australie-avontuur mee te maken! Dus na wat traantjes besloten Ro en ik een appeltaart te maken. Dit zorgde voor de nodige afleiding en was bovendien erg lekker! ’s Middags zijn we naar Ararat gereden waar Sticks (vriendin van Laura) woont om daar de Melbourne Cup Race op de tv te kijken. Daarna gelijk door naar Ballarat, waar de zusjes van Joe wonen. Heerlijk gegeten en jurken voor de paardenraces van zaterdag gepast. ’s Avonds uitgeput in Melbourne aangekomen...
Vorige week donderdag was Eve jarig. Ze is 34 jaar geworden. Dus woensdagavond nadat ze ging slapen hebben we het huis versierd met slingers. Niet wetende dat ze zich een paar dagen later ’s ochtends vroeg rot zou schrikken door de slinger in haar deuropening! Maar ze vond het erg leuk! En omdat ze zo aardig voor ons is, hebben we haar vrijdag mee uit eten genomen in Yarraville (waar we wonen)...heerlijk bij een Cambodjaans restaurant gegeten.
Vrijdag hebben Ro en ik onze tussenbeoordeling gehad...niets dan lovend! Het stond vol met woorden als: “very high standard”, “outstanding”, “excellent” en “impressive”. Wellicht ietswat overdreven, maar toch leuk om te lezen en door te sturen naar het Sophia ;)
Zaterdag was het dan zover...Stakes day (de paardenraces)...in joggingbroek stapten we het huis van Shorty (de allerkleinste vriendin van Laura...ja, zelf een stuk kleiner dan ik!) binnen, waar we ons met z’n allen gingen klaarmaken. Een uur later, met een mooi jurkje aan, een fashionator op ons hoofd en haar in de krul stapten we het huis weer uit. Een tramrit later kwamen we aan bij de racecourt op Flemington Road. Het was ontzettend druk en overal liepen dames (maar ook meisjes) in mooie outfits. En we hadden echt mazzel, want het weer was prachtig! Niet te warm, niet te koud en zonnig! Joe en Laura hadden alles geregeld. De omgeving rondom de racebaan was in verschillende delen opgedeeld. En wij hadden een grote tent in de Nursery waar we met 70 man en vrouw de dag doorbrachten onder het genot van een (of meerdere) glaasje champagne en een sandwich. Op die dag waren er 9 races, waarvan de Stakes race de grootste is. Met een man of 30 hadden we ieder $10 ingelegd en werd er tijdens elke race op een of meerder paarden gewed. Voor race 8 mocht ik kiezen en jawel...al zittend op het puntje van mijn stoel (kijkend naar het grote scherm) zat ik te juichen voor mijn paard: Puissance de Lune...en hij won!! Iedereen was blij en feliciteerde me...ook al had ik maar $30 voor de groep gewonnen! Die ik vervolgens weer bij race 9 ben kwijtgeraakt! Voor de Stakes race zijn we met een aantal naar de racebaan gelopen en hebben we de race gezien en zijn we ook langs de stallen gelopen. Erg leuk om het van dichtbij te zien! Om zeven uur was het afgelopen en om half acht werden we van het terrein gestuurd. Met een groot deel van de groep zijn we naar een bar in North Melbourne gegaan waar we verder zijn gaan feesten. Na wat frietjes, de nodige alcohol en wat dancemoves verlieten Ro en ik als laatste het pand en namen we de taxi terug naar Yarraville. Kortom, echt een topdag!!
De volgende ochtend was echt ongelooflijk, maar we hadden geen kater!! Helemaal nergens last van! Misschien ligt het aan de frisse lucht van Melbourne of de kwaliteit van Australische champagne, wijn, cider, bier en cocktails die we hebben gedronken, maar iig waren we er erg blij mee! Twee dagen later, tijdens een pre-work koffie met Joe en Laura, hoorden we dat de rest allemaal ziek was de volgende dag! Zondag werd het 27 graden met een strakblauwe lucht, dus al snel stapten we onze fietsen op om naar Williamstown te fietsen. Een prachtige suburb met een mooi strand. Heerlijk de hele middag op het strand gelegen en twee keer het water in geweest...niet te uitgebreid, want het water was echt heel erg koud! Eind van de middag nog even een corona gedronken en terug naar Yarraville waar we nog even zijn gaan tennissen.
Afgelopen maandagavond had ik mijn eerste dienst als serveerster...in cafe Terroni (1 minuur lopen vanaf ons huis) waar Ro ook werkt. Het zou een rustige avond worden, want er was maar 1 reservering. Dus ik kon lekker inkomen...dat moet je natuurlijk nooit zeggen...voor we het wisten stroomden de tent vol met mensen! Het was wel gek om voor het eerst een serveerster te zijn, maar ik ben door de test gekomen en mag blijven! En, ik heb geen wijn of iets dergelijks over mensen gegooid...daar kan Freek nog heel wat van leren :P. Om tien uur mochten we ook wat eten...heerlijke pasta bolognese met een glas Shiraz en voor tijdens het schoonmaken nog een glaasje Merlot...Om 23.15u was ik klaar. Voldaan en $18 euro per uur rijker dook ik lekker mijn bedje in...
Gisteren weer tennisles gehad...ging weer lekker, behalve de ‘slice’ ...wat een rotslag is dat! En het kost zoveel kracht dat Ro en ik ’s avonds alles met onze linkerhand moesten vasthouden, want we hadden geen kracht meer in onze rechterarm! Wel een tennisbal van de Australian Open gescoord!
Sorry voor het lange verhaal...maar we maken gewoon te veel mee!! En het houdt niet op...overmorgen vliegen we voor drie dagen naar Sydney!!

Cheers!